En we zijn halfweg

We zijn halfweg, mijn eerste semester in Berlijn zit er op. Het is nog wachten op mijn laatste punt, dat weet ik wanneer zal komen en dan heb ik écht vakantie tot - oh ja - 7 april, wanneer het 2de semester start. 

Zo langzaamaan begint mijn vriendenkring serieus uit te dunnen en ik vermoed dat ik volgende week wel 2/3 van mijn maatjes heb uitgezwaaid - met zakdoek uiteraard. 

Afscheidskaartjes mét uil 

Toch ga ik - Piet's style - even op een rijtje zetten wat ik de voorbije maanden heb geleerd: 

• Eerst en vooral: dat Duitsers GEEN zakdoeken gebruiken. Iedereen die mij kent, weet dat ik een grondige hekel heb aan alle geluiden die zich in de mond en in de neus afspelen. De neus optrekken staat toch wel met stip op 1 in de categorie 'wat ik niet leuk vind aan Duitsland'
• Dat vriendelijkheid blijkbaar geen belangrijk kenmerk is als je in de bediening wil staan. Maar dat houdt de Duitsers niet weg, de enige commentaar die ze over een onvriendelijke ober kwijt willen is: "ja, het kon vriendelijker", om er de volgende dag weer terug te staan. 
• Dat ik hier niet enkel bekend sta als gek (enkel bij diegene die me té goed kennen) - zoals in België -, maar dat sommigen mij ook een "lieve" vinden, wie had dat gedacht?
• Dat mijn grote mond niet in alle situaties de beste resultaten oplevert: in sommige situaties - waar ik het totaaal niet mee eens ben - houd ik heden ten dage gewoon mijn mond.
• Samenvallend met het vorige: dat ik best wel maatjes kan zijn met mensen die helemaal anders denken, dat men er zelfs heel veel uit kan leren. 
• Dat het aller, allerleukste aan Berlijn is dat iedereen mag zijn wie hij is: niemand is raar in Berlijn, niemand wordt aangestaard. Niet dat ik in België vaak voer ben voor staarders, maar de middelbare schoolroddels - OMG, die heeft deze week al 3x een andere kleur panty aangehad - zijn toch nog niet vergeten. 

Om af te sluiten nog enkele leuke weetjes - gespekt door mijn vermogen tot generalisatie - over jullie medewereldburgers:

• Nadat ik met alle kracht heb geprobeerd de vooroordelen over Amerikanen opzij te schuiven, moet ik het helaas toch zeggen: ze stonden niet vooraan in de rij toen aan alle landen van de wereld het gezond verstand en de intelligentie werd gegeven. Daarentegen waren ze er als de kippen bij toen het conservatisme en de vooroordelen werden uitgedeeld - en, het spijt me om het aan te halen, de oorlogszucht.
• Polen krijgen van mij een pluim voor vriendelijkheid en ijverheid: ze zijn stuk voor stuk de hardst werkende studenten die ik ken en ze buigen voor het altaar in een kerk. 
• Geheel in overeenstemming met mijn ervaring blijken ook Engelsen gastvrij te zijn in andermans land: zij hebben - van alle hier getroffen personen - het vaakst een glimlach op hun gezicht. Nota: ik moet toegeven dat ik het hier over het vrouwelijke deel van de bevolking heb, met het mannelijke deel zijn andere ervaringen van toepassing. 
• Spanjaarden komen - traditioneel - écht overal te laat (behalve voor het sporadische verrassingsfeestje).
• Russen zien er vaak écht Russisch uit en de - in sexy outfit achter een gitaar staande - kitscherige foto's mogen bij mij worden opgevraagd.
• Franssprekende Zwitsers en Fransozen spreken immer graag Frans dus en elke andere taal is dus per definitie minderwaardig
• Tot slot nog enkele trefwoorden over de minder vertegenwoordigde nationaliteiten: Noren zijn kritisch en slim, Japanners troepen samen, enzovoort enzovoort 

Ik hoop dat jullie dit alles met een flinke korrel zout nemen en mijn liefste vrienden: Auf Wiedersehen