dinsdag 26 februari 2013

Alles horen

Er zijn mensen die ALLES zien. Ik bedoel, ik zie in zekere mate ook veel, ik zie bijvoorbeeld dat iemand een nieuwe bril heeft als die 3 vijzen anders is dan de vorige. Ik zie dat iemands haar 1 tint donkerder gekleurd is. Maar, ik heb een bril, en ook met bril haal ik nog geen 10/10, zelfs geen 9/10. Dus ik zie niet ALLES. Ik heb nochtans de ik-zie-alles-genen. Mijn mams ziet ALLES. Als mijn bril enkele vegen heeft op de glazen, zie (ik kan dus wel zien) ik ze naar mijn glazen staren. Als de naad van mijn broek scheef zit, trekt ze hem meteen recht. Als we met de auto ergens naartoe rijden, kan ze het verkeersbord van 10km verder lezen (oke, dit is lichtelijk overdreven). 

Nu heb ik bij mezelf iets anders ontdekt: ik hoor ALLES. Als ik iets moet horen - toegegeven - hoor ik het niet, maar voor alle onnuttige geluiden ter wereld: kijk naar mij, want ik heb het gehoord. 
Zo hoor ik dat mijn huisgenoot weer eens een vrouwtje heeft uitgenodigd, ook al liggen ze niet in de kamer naast mij (of wel, en dan met 3, maar dat is weer een ander verhaal). Zo hoor ik alle 104869494030 keren dat hij zijn keel schraapt in een minuut. Als ik in de cinema zit, hoor ik in mijn linkeroor de héle tijd het kraken van de chips en popcorn, waardoor ik me nog onmogelijk op de film kan concentreren. Als ik iemand dit vertel, wordt er honend gelachen, ik moet een vermoeiend leven leiden (of lijden), zo gefixeerd op die geluiden. Maar ik kan er niets aan doen, de nevengeluiden klinken altijd 1000x luider dan het geluid waar ik me eigenlijk op zou moeten concentreren. En geloof me, dat is echt vermoeiend. 

Ik hoop dat het in ieder geval nooit zo ver zal komen: Man shot dead for eating popcorn too loudly during Black Swan

Tot de volgende, niet luide, post! 

1 reacties:

Een reactie posten

Cheese it