Ze is van spek

Berlijn begint – letterlijk – op mijn heupen te werken. Talrijke etentjes beginnen ervoor te zorgen dat de kilo's er langzaam maar zeker aanvliegen. En op koude en mistige dagen neem ik nog altijd liever de ubahn om die schamelijke 6,0 km naar de uni af te leggen dan mijn tenen te laten sterven op de fiets (hallo dramaqueen).

Mooi Volkspark Friedrichshain

Maar, lieve vrienden, ik ben er klaar mee. Ik heb mijn sportkleding uit het verre hoekje in mijn ladekast opgerakeld, heb mijn running-ipod opgeladen en heb google maps geraadpleegd om een mooie route te vinden. Na een schuchtere poging van 5 km verleden week, slaagde ik er gisteren toch in om 10km te lopen. Het deed goed. Ik moet toegeven dat ik mijn benen vandaag serieus voel, maar dat stelt me enkel maar tevreden.

Klaar om te vetrekken! 

Nadeel: ook gisterenavond 'moest' ik op restaurant. Voordeel: het was Grieks. We bestelden met z'n vijven 3 grote schotels en 1 kleine en omwille van het feit dat ik nog steeds een vegetariër ben, kon ik mijn buikje volstoppen met Griekse salade, gegrilde aubergines, olijven, gevulde pepers en – omdat een mens toch iets van koolhydraten nodig heeft – broodjes met gesmolten feta. Het was heerlijk en ik voelde me toch wel een beetje gezond, op de gratis Ouzo en Baileys na dan.

Wie ook een beetje motivatie nodig heeft om in deze donkere tijd te gaan sporten, zijn hier de foto's:

Blije sportster

Fernsehturm bij valavond

Volkspark Friedrichshain 

Mijn - nog niet - vermoeide voeten

Jullie zien het, alles komt goed. Nu alleen nog proberen die Weinachtsmarkten met overheerlijke Glühwein te ontwijken...