The security of old habits with the excitement of change

“The security of old habits with the excitement of change”, zo staat te lezen in 1 van de vele artikels die ik moet lezen voor de vakken 'Perspektieven der Internationalisierung im Hochschulwesen” en “Internationale Bildung und Identität von Studierenden”.

Het klopt. Anthony Ogden heeft gelijk. En ik zal jullie eens vertellen waarom. Morgen ben ik twee maanden in Berlijn. Twee – ik zal eerlijk zijn – geweldige maanden. Twee maanden waarin ik zeer weinig heimwee heb gehad. Maar soms komt het. Dan is het opeens daar. Het is geen allesoverheersend gevoel en het bevat – gelukkig – ook geen verlangen om terug te keren. Maar het is er. Het is eerder een altijd aanwezig nostalgisch gevoel. Hoe ontzettend leuk, leerrijk en uitdagend het is om bijna elke dag nieuwe mensen te leren kennen, soms heeft een mens iemand nodig die je al langer kent. Die weet wie ik ben. Die meteen – ook al is dat soms heel moeilijk – weet wanneer ik een mop maak. Die weet wanneer ik – 65% van de tijd dus – ironisch ben. Waarbij ik zonder blikken of blozen een paard na kan doen, scenes uit Het Eiland tegen kan citeren of kaaskroketten mee kan delen.

Hoe hard ik sommige mensen ook mis, ik ben blij dat ik hier ben. Een jaar langer Universiteit Gent kon er niet meer bij. Ik ben blij om in een nieuwe omgeving te zijn beland, nieuwe proffen te ontmoeten en nieuwe vakken te volgen. Ik weet terug waarom ik meer dan drie jaar geleden – heel impulsief – voor pedagogische wetenschappen koos. Na de les moet ik mezelf tegenhouden om niet meteen de artikels voor volgende les te lezen en ik kijk al uit naar het moment dat ik tijd vind om de niet-verplichte artikels te lezen. Ik heb mijn motivatie terug gevonden die ik vorig jaar compleet verloren had.

En ik heb een topweekend achter de rug. Voor foto's zullen jullie moeten wachten op Elisse, getalenteerd fotograaf van dienst. We hebben bekende en onbekende plekjes in Berlijn bezocht, met een topwijf door de Stasigevangenis gespaziert, veel, zeer veel gegeten, dreigementen ontvangen van Wilfried Striebel, een 'ploat' van Abba gekocht - en eindeloos beluisterd en herinneringen aan vrienden én - vooral - kennissen opgehaald. Ik kijk er al naar uit om nog meer bezoek te mogen ontvangen. Er zijn nog enkele data vrij, dus boeken is de boodschap.

Genau en tschüssie, tot de volgende vrienden!