Waarom eet jij geen vlees?

Nu dagen zonder vlees langzaamaan ten einde loopt, leek het me geen slecht idee om hier eens iets over te schrijven. 
Als ik een lijst zou moeten maken met kenmerken van mezelf, is het woord 'vegetariër' (en aub, noem me niet vegetarisch, ik ben zelf wel degelijk gemaakt van vlees en bloed) niet meteen het eerste woord dat in mijn hoofd opkomt, zelfs niet het 3de, of het 10de. Het zijn meestal andere mensen die me dat label geven.
Ik wil niet klagen, maar ik heb toch vaak het gevoel me in een akelige positie te begeven. Voor de geïnteresseerden: ik schrijf het hier even neer. 

Vegetariër, dat werd ik in het 1ste middelbaar, heel plots. Er zat namelijk een botje in het vlees van mijn zweedse gehaktballen, en smakelijk is dat toch niet. Het heeft er altijd al wat ingezeten: ontdekken dat kip van een echte kip komt, was voor mij een grote schok. Maar toch: wat at ik graag Bifi-worsten (I know, geen kwaliteitsvlees), zat om een mergpijpje niet verlegen en het 'velleke' van de kip ging bij mij ook altijd goed naar binnen. Op mijn boterham at ik erg graag chorizo of van die droge Spaanse ham. Dus het is niet dat ik het niet graag at. Al droeg ik kaas ook toen al hoog in het vaandel. Mijn bompa beschreef me niet voor niets met de woorden: kaas, kaas, kaas. 

Maar we wijken af. Vegetariër dus. Toen ik mijn ouders vertelde dat ik geen vlees meer ging eten, zeiden ze 'oke', carnivoor tot in de kist waren we toch al niet. Hoewel mijn bomma toen graag wou geloven dat dit een voorbijgaande pubergril was, besloot ze na enige tijd toch om me geen vlees meer voor te schotelen. En zo nam iedereen er vrede mee. 

Alhoewel, iedereen? Hoe vaak is de mop 'neem toch een curryworst, zit toch geen vlees in' gemaakt? Hoe vaak is er schuddebuikend een lap vlees voor mijn ogen gezwierd, alsof ik flauw zou vallen bij het aanzien van zoveel dood? 
Maar het ergste van allemaal: de immer wederkerende vraag, die ook in 99% van de gevallen op verwijtende toon wordt gesteld: waarom eet jij geen vlees? Mijn haren gaan vooral overeind staan als volgende vraag er - met immens hoge stem - wordt aan toegevoegd: is het voor de DIERTJES? Waarmee er indirect wordt gezegd dat je een slappeling bent als je schandelijke manier waarop dieren voor hun vlees (en laten we niet vergeten: melk en eieren) worden behandeld, afkeurt. Ze vinden met zwak. Alsof het sterk is om toe te geven aan de drang om vlees te eten, enkel en alleen omdat het lékker is. Want laten we eerlijk zijn: zelfs de ergste vleeseter weet toch dat je het niet écht nodig hebt (als je heel eerlijk met jezelf bent, en oh ja, met de wetenschap). Dan hebben we het nog niet gehad over de gevolgen voor het milieu: 75% van de landbouwgrond wordt gebruikt voor vleesproductie (alsof het enkel een kwestie van planten en telen is). Meer bepaald 1,3 miljard runderen, 0,9 miljard varkens, 1,8 miljard schapen en geiten, en 14,1 miljard kippen. Die allen boeren, winden en andere uitlaatgassen produceren. Zij worden gevoed met 44 procent van alle graangewassen in de wereld, en krijgen daarnaast ook flink wat antibiotica te slikken. Een melkkoe wordt nog niet half zo oud als een koe die vrij in de wei staat rond te grazen. Haar zonen wordt direct geslacht en zij kan weer ten dienste staan van de mens, tot de volgende inseminatie. In een normale kip-en-ei boerderij worden de snavels van de kippen afgeknipt, zodat ze elkaar niet zouden verwonden, in hun veel te kleine kooitjes. 

Dat zou ik eigenlijk moeten antwoorden als de waarom-eet-jij-geen-vlees-vraag terugkomt. Maar ik doe het niet (altijd), ik heb geen zin meer om mij te moeten verdedigen, want daar komt het toch wel vaak op neer. En ik heb in die ruim 9 jaar dat ik het vlees heb afgezworen, nooit anderen van mijn gelijk proberen te overtuigen, nooit heb ik anderen veroordeeld voor het eten van vlees. En toch komt het omgekeerde nog minstens eenmaal per maand voor. 
En dan nog iets: de meeste fervente vleeseters vinden mij ook nog eens hypocriet, want oh ja, ik eet nog wel vis. Zo eens in de 2 weken, of zelfs minder. Ik heb nooit gezegd in mijn vegetarisme consequent te zijn, maar hypocriet? Dat vind ik wel ver gaan. Blijkbaar is het voor velen alles of niets. 

Liefste vleeseter, zijn we nu terug vrienden?


Met dank aan Meyrem Almaci, voor het kort opsommen van de feiten in De Standaard.