De zoektocht...

Een zogenaamde wohngeheimschaft of een "kot" vinden is in Berlijn niet zo eenvoudig als in Belgie (excuses, ik kan geen puntjes vinden op dit Germaans toetsenbord...). Zo vond ik het 2 jaar geleden nog vervelend om een volledige dag door de Gentse straten te struinen, zo zou ik er heden den dage (bij wijze van spreken) een moord voor doen (geen paniek, ik kan mezelf nog beheersen).
Ik durf de uren die ik voor een computer heb doorgebracht niet te tellen en dit terwijl de nieuwe Berlijnse wereld op me wacht (tja, eigenlijk wacht ze niet, dat is het tragische). In het internetcafe ben ik ondertussen vaste klant. Tweemaal per dag trek ik er met pen en papier voor 2-3 uur heen om op WG-zoektocht te gaan. Ik kan jullie zeggen: ICH HASSE WG-GESUCHT. Na meer dan 300 emails, tientallen telefoontjes, een bedroevend aantal antwoorden en slechts 7 bezoeken ("kook jij graag?" "waarom Berlijn?" "...") sta ik nog steeds (met mijn bagage voor 11 maanden) op straat. Gelukkig een Berlijnse straat. 
Ik heb nog enkele afspraken in het vooruitzicht, of "WG-castings", zoals het terecht wordt genoemd. Ik zal mijn beste beentje weer eens proberen voor te zetten. 

Wish me luck fellows! 

Er zijn tijden van komen en er zijn tijden van gaan

Deze week was vooral een week van gaan…

Be prepared: picture overload!

Laten we starten op donderdag 30 augustus (I know – strikt genomen valt dit niet te situeren binnen de laatste week), maar ik ga er toch maar voor gaan! Ik nam afscheid van mijn goede vriendin Britt, aka persoon met het grootste hart ter wereld. We gingen nog iets drinken en namen – zoals het goede vriendinnen betaamt – Lise mee in onze ondergang.

Vrijdag 31 augustus dan. Ik besloot mijn laatste weekend (hoezee, dit klopt wel!) door te brengen op HO (HerfstOntmoeting voor de scoutsleken onder ons), in Tielen nog wel (YOLO!).

Maandag 3 september. Beste vrienden, u ziet het, we gaan met rasse schreden vooruit, die week gaat hier voorbij zijn voor je het goed en wel beseft. Ik ging voor spijs en drank naar de Kastart met mijn Gentse (maar vooral niet zo Gentse) Freundinnen, of ze nu examens hadden of niet. Thanks sistahs (ik word echt nog een grave meid). 

                       

Daarna bracht ik ook de allerallerlaatste nacht door in mijn geliefde kamer... 

…en nam dinsdag afscheid van deze kamer met een heuse verhuis

Woensdag 5 september kwam de vijfbond dan fressen bij mij thuis. We kraakten enkele fleskes en besloten dat we elkaar toch wel gaan missen! 

Donderdag 6 september… Het was een zware dag want ik moest werkelijk ALLES nog inpakken. ’s Avonds bracht ik mijn laatste avondje buiten de deur door in het Equivalent.

Liebe Freunden, er zijn veel redenen waarom ik jullie ONTZETTEND hard ga missen, maar laten we zeggen dat dit voor zich spreekt: 

 Ik hoop dat ik jullie in mijn volgende blogpost mijn kamer kan laten zien (als ik er dan 1 heb, fingers crossed!) en mijn adres uiteraard, dat jullie eindelijk de brieven kunnen opsturen die – uiteraard – al klaar liggen. 

De balle en tot de volgende! Ik mis jullie nu al!